‘Beveren is financieel gezond’ / is de boodschap die ons hier vandaag wordt meegegeven. Maar achter die boodschap gaan toch wel wat hoogst ongezonde ontwikkelingen schuil:
Prestige
Ik noem hier de voortdurende neiging tot prestigeprojecten. En de tendens naar groot, groter / en nieuwer, nieuwst. / Dat is niet altijd gelijk aan beter, best. / Beveren verstedelijkt tegen een hoog en snel – veel te snel – tempo. Daarbij lijkt men niet echt gehinderd door enige visie op half-lange of lange termijn.
Over het nieuwe gemeentehuis van Beveren is het hier al meermaals gegaan. 50 miljoen euro. De inrichting van Hof ter Saksen zonder dat er een concessionaire is: méér dan 3 miljoen euro!!! Een café in Liefkenshoek 2 miljoen! Ontmoetingscentrum Haasdonk 2,6 miljoen.Enz…
Leningen
Om dat alles rond te krijgen werd er vorig jaar 8,6 miljoen geleend. Voor 2021 staat er meer dan 12 miljoen ingeschreven. Voor 2022 wordt er 7,6 miljoen voorzien. Pas in 2023 voorziet men met 6 miljoen toe te komen. Dat is het probleem voor zich uit schuiven in de hoop dat er ondertussen in de wereld niets verandert. De realiteit leert dat het anders kan gaan. Ondertussen zit Beveren bij de minst vlijtige leerlingen van de klas met – volgens de meest recente cijfers – 3325,81 euro schuld per inwoner. Zesde hoogste van de Vlaamse gemeenten.
De klassieke economische wijsheid is dat je buffers moet opbouwen wanneer het beter gaat. Daar zien we in Beveren niets van. Renovatie? Nooit van gehoord. Het moet allemaal vooral nieuw en groot zijn.
Gekocht en verkocht
Om dat allemaal rond te krijgen wordt er aan de lopende band gekocht en verkocht. Belangrijke stukken open ruimte, het Gravenplein, de oude gemeentehuizen en andere gebouwen, het wordt allemaal systematisch van de hand gedaan. Oude gebouwen verkopen mag dan modern en rationeel klinken, daardoor verliest de gemeente veel van zijn charme. De kern wordt beperkt en karakterloos. De herkenbaarheid verdwijnt. Het vertekent bovendien de zogezegd gezonde financiën.
Men zet in op zogezegd meer klimaatvriendelijke, klimaatneutrale gebouwen maar dat wil nog niet zeggen dat het totaalplaatje ook beter is voor het klimaat. Hoe lang gaan die gebouwen gemiddeld mee? In die zin volstaat het om te verwijzen naar de termijn dat dit gemeentebestuur deed in zijn vorig gemeentehuis, of naar de levensduur van het vorig politiekantoor.
Renoveren kost inderdaad ook geld. Maar het getuigt wel van respect voor het verleden van onze gemeenten. Het is bovendien een investering die meer waarde heeft voor de volgende generaties dan de karakterloze betonnen dozen die – hoelang? – mee gaan?
Steeds meer verstedelijking, steeds meer onveiligheid
Waar zijn de investeringen in het klein bouwkundig erfgoed? De investeringen om het karakter en de herkenbaarheid van de verschillende deelgemeenten te versterken? Als ze er al zijn is het contrast – vooral in minder nullen – ten opzichte van de prestigieuze projecten méér dan opvallend.
De inzet op steeds meer bewoners, steeds meer verstedelijking zet ook de mobiliteit en de verkeersveiligheid onder druk. Het aantal fietsongelukken stijgt in Beveren sterker dan in andere gemeenten. De gemeentemonitor geeft aan dat een groot deel van de bevolking in Beveren niet tevreden is over de mobiliteit in de gemeente en de verkeersveiligheid in hun buurt. Toch blijft de gemeente vergunnen en verkopen op maat van de grote projectontwikkelaars. Waardoor het probleem uiteraard alleen maar toeneemt. Ook de haven wordt niets in de weg gelegd. Voor tijdelijke – maar noodzakelijke – veiligheidsmaatregelen daarentegen op de baan Verrebroek-Vrasene is geen geld. De fietsers mogen er elke dag hun leven wagen tussen het havenvrachtverkeer.
Minder dienstverlening, meer kansarmoede
Ondertussen komt er niet meer maar minder dienstverlening en stijgt de Kansarmoede in Beveren tot boven het Vlaams gemiddelde. En dat terwijl Vlaanderen al twee jaar na elkaar een daling kent. De wachtlijst voor budgetbegeleiding en schuldhulp is nog steeds 8 maanden. Dat is voor een rijke gemeente als Beveren – onaanvaardbaar- lang. Tegen dat er eindelijk hulp komt, is het soms al te laat. Ik blijf herhalen dat werken met vrijwilligers voor begeleiding al iets van het probleem kan helpen verlichten. Als dit werkt in Nederland, als dit werkt in Antwerpen, waarom zou dit dan niet in Beveren kunnen? Ik spreek uit ervaring dat mensen blij zijn met hulp die ze krijgen en effectief geholpen worden om bepaalde dingen te kunnen bespreken.